Niet iedere tandartspraktijk beschikt over röntgenapparatuur, maar het is wel handig om als praktijk over te beschikken. Natuurlijk hoeft niet elke praktijk deze apparatuur te hebben. Er zitten veel gevaren en nadelen aan, dus wanneer je röntgenapparatuur wilt toevoegen aan je praktijk, zijn er eerst een paar praktische zaken die je moet weten. Alles over röntgenapparatuur vind je daarom in dit blog.
De geschiedenis van de röntgenapparatuur
De eerste röntgenfoto van het gebit was van erg slechte kwaliteit. Het duurde wel 25 minuten om één kleine foto te maken en er waren alleen wat vage contouren te onderscheiden. De eerste echt goede opnames van het gebit ontstonden in 1920. De belichtingstijd voor één foto was toen al aardig afgenomen, maar nog steeds vrij lang, namelijk twee minuten. Nu zijn twee minuten niet erg lang, maar probeer maar eens om twee minuten lang perfect stil te zitten! Het gevaar van straling was in deze tijd nog niet goed bekend en veel tandartsen werden blootgesteld aan teveel straling. Deze tandartsen hebben hierdoor waarschijnlijk tumoren opgelopen. In 1930 werd hier iets op gevonden: er kwam een kap op het röntgenapparaat. Sindsdien is de röntgenapparatuur steeds veiliger en beter geworden.
Digitale röntgenapparatuur
De soort röntgenapparatuur die nu wordt gebruik in tandartspraktijken is digitaal. Vroeger werd er gebruik gemaakt van film, maar deze zorgt voor erg veel straling in de praktijk. Om de dosis straling te beperken, wordt er gebruik gemaakt van instelapparatuur. Hierdoor hoeven minder foto’s te worden gemaakt, waardoor er dus ook minder blootstelling aan straling is.
Wie mag er werken met röntgenapparatuur?
Hoewel veel mondhygiënisten ook röntgenfoto’s maken, is dit niet toegestaan. Ook al hebben de mondhygiënisten een stralingsopleiding gedaan, alleen de tandarts mag röntgenfoto’s maken. Wanneer een mondhygiënist toch een röntgenfoto wil maken, zal hier eerst een tandarts toestemming voor moeten geven. Een tandarts zal eerst kijken naar alternatieve technieken voor de röntgenfoto’s, aangezien er snel teveel blootstelling aan röntgenstraling kan ontstaan. Wanneer een mondhygiënist een foto wil maken, moet deze vragen aan de tandarts om dit te doen en krijgt de mondhygiënist de foto’s daarna opgestuurd.